<< Vorige pagina

17 oktober 2019

Nieuwe gewestpresident Buitenland Christophe Ommeganck: inspiratie door gelijkgestemden


Net met pensioen en al meteen een nieuwe 'baan': de nieuwe gewestpresident Buitenland Christophe Ommeganck heeft er zin in, dat is duidelijk. Er is niets waar afdelingsvoorzitters hem tijdens een etentje geen plezier mee doen, dat zal de afdelingen in zijn gewest vast geruststellen. Zijn plannen voor het gewest bespreekt hij in nautische termen. Maar of hij een grote verzameling strips heeft, het idee voor een Jazz Rallye in Luxemburg voor het eerst opperde, ooit een vertaalbureau heeft opgericht, dan wel een festival klassieke muziek heeft georganiseerd, wil hij niet zeggen…

 

Hoe lang bent u al lid en welke functies en/of verantwoordelijkheden heeft u binnen de Orde van den Prince sindsdien zoal gehad?

 

Eerlijk gezegd weet ik niet meer wanneer ik precies lid geworden ben, maar dat moet tweede helft van de jaren tachtig geweest zijn. Ik ben een tijdje voorzitter geweest van mijn afdeling – Luxemburg. Volgens mijn secretaris, de onovertroffen Alex Isebaert, heeft dat twaalf jaar geduurd, dat zou dan van 2002 tot 2014 zijn geweest.

 

Sinds wanneer bent u gewestpresident?

 

Formeel heb ik die taak overgenomen van mijn zeer gerespecteerde voorganger Rutger Hornikx een paar weken terug, eind september, tijdens de gewestdagen Buitenland, die dit jaar in Luxemburg werden gehouden.


Waarom bent u toentertijd lid geworden?

 

Ik werd overtuigd door een paar goede vrienden die al lid waren. De sfeer en de inspiratie door gelijkgestemden die ik over al die jaren heb meegekregen, waren vaak een serieuze ondersteuning, ook buiten de Orde.

 

Wat doet of deed u naast de Orde van den Prince?

 

Beroepsmatig was ik het langste deel van mijn carrière actief als Private Banking Manager bij een van de grootste banken van het Groothertogdom. Een zeer boeiende job in een uiterst boeiende periode. Maar dat hebben we achter de rug, want sedert een paar maanden ben ik met pensioen.
 

Daarnaast heb ik me steeds actief onledig gehouden in socioculturele sferen.

 

Waarom wilde u gewestpresident worden?
 

Om het gewest Buitenland te dienen.

 

Wat is het belangrijkste dat u nu gaat oppakken?
 

Eerst luisteren en observeren. De grote koersdoelen zijn al wel bepaald, maar voor we van wal steken, moeten we toch maar eens goed zien hoe de kaarten liggen, vanwaar de wind komt, en hoe de stromingen en onderstromen gericht zijn.

 

Hoe denkt u dat u na uw afscheid herinnerd zal worden?
 

De vorige vraag peilde nog maar naar de aanpak, en nu gaat het al over herinnerd worden… Laten we stellen dat ik er geen behoefte aan heb om zelf herinnerd te worden, zolang het gewest maar goed draait.

 

Waar doet een afdelingsvoorzitter u tijdens een etentje geen plezier mee?
 

Weer een vreemde vraag. Me dunkt is een etentje met een afdelingsvoorzitter, of een lid van de Orde, a priori een plezier. De term Princevrienden is in mijn ervaring helemaal geen ijdele term.

 

Wat weet (haast) niemand binnen de Orde van den Prince over u?


Opnieuw een moeilijke. Mijn beste vrienden zijn lid van de Orde, en die kennen me wel. De vraag doet me een beetje denken aan een managementseminarie dat ik een paar jaar geleden volgde. Onder collega’s moesten we in groepjes telkens vier (onverwachte) zaken over onszelf vertellen, waarbij één verhaal volledig verzonnen diende te zijn. Het was aan de anderen in de groep om het foute verhaal eruit te halen. Dus laten we dat maar doen:

 

  1. Een hele tijd geleden heb ik ooit een uitgebreide analyse geschreven – in het Spaans – over de relatie taal en beeld in beeldverhalen. Dat heeft geleid tot het aanleggen van toch wel een behoorlijke collectie strips, waar ik overigens een tijdje terug mee gestopt ben. Een grote berg bedrukt papier, waar niemand van de volgende generaties in geïnteresseerd is.
  2. Jazz rallyes zijn een relatief bekend fenomeen in Vlaanderen en Nederland, maar waren dat in Luxemburg absoluut niet. Tenminste, tot 25 jaar geleden. Ondertussen is de Luxemburgse Blues ’n Jazz Rallye uitgegroeid tot een zeer populair fenomeen dat elk jaar een massa volk aantrekt naar de idyllische Luxemburgse benedenstad. Dit jaar waren er 74 ensembles geprogrammeerd. Ondergetekende heeft indertijd het idee gelanceerd. Dat het ook echt van start is gegaan, is echter in belangrijke mate te danken aan de toenmalige Nederlandse ambassadeur in Luxemburg, een jazzbuddie, die, absoluut overtuigd van het idee, serieus aan de kar heeft getrokken.
  3. Ooit heb ik eens op een blauwe maandag met een paar vrienden een vertaalbureau opgericht. Het bloed kruipt vermoedelijk waar het niet gaan kan – ik ben immers licentiaat vertaler-tolk van opleiding. De vooruitzichten bij de start waren uitstekend, maar de eerste – lange – jaren bleken toch slepend en slopend. Het ondernemerschap kan een harde leermeester zijn, en een les in bescheidenheid!
  4. Opnieuw met een vriend heb ik ooit een festival klassieke muziek uit Vlaanderen georganiseerd in Luxemburg. We spreken opnieuw over goed 25 jaar geleden (dat maakt me natuurlijk niet jonger). We boden toen al voor elk concert een inleiding aan door een musicoloog (dat was nog heel ongewoon) en hadden een heel mooie programmabrochure, met héél wat achtergrondinformatie. En dat allemaal terwijl ik hoegenaamd geen liefhebber ben van klassieke muziek.

 

Spannend allemaal.

 


Reacties



Terug naar overzicht »