Wie de eerdere edities van het 'Festival van het Woord' te Oostende en te Brugge had meegemaakt, wist al dat dit evenement de moeite waard is. Jongeren die hun talent demonstreren en daarbij blijk geven van taalvaardigheid, assertiviteit en grote persoonlijkheid. Soms ook van hun dromen en hun kwetsbaarheid. Ze verbergen magistraal dat ze hier hard voor hebben moeten werken, want hun optredens zijn spontaan, spitant en sympathiek.

 

Het thema bij het Festival van het Woord dat afgelopen maand in Kortrijk werd georganiseerd, was de digitale wereld. De jongeren speelden dus wel op eigen terrein. Eénentwintig acteurs uit acht academies brachten in monoloog, dialoog of in kleine groep hun levendige acts. Het ging over veel meer dan over digitale speeltuigjes, getuige titels als 'Wat ik leuk vind aan vrouw zijn', 'Liefde' of 'Gemeentehuis'. En ze hebben er wat over te zeggen! Voordien was mijn overtuiging dat jongeren vandaag over alles kunnen meepraten. Nadien, verbluft door zoveel welsprekendheid, vrees ik dat volwassenen al van goeden huize moeten zijn om nog te kunnen meepraten…

 

   

 

Nergens op

 

Maar goed, we hoorden een elite, die zich in een rol hadden ingeleefd. Mooi was hun ironie en relativering van het wereldje van de sociale media waarin ze rondzwemmen en soms hun vrienden zien verdrinken. De voorgewende spot om een vriend 'die nergens op zit': niet op Facebook, niet op Snapchat noch op Instagram - zelfs niet op LinkedIn: "Bestáát die eigenlijk wel?" Of het doorprikken van de over-ge-erotiseerde maatschappij waarin zelfs vrouwen zich machogedrag aanmeten, tot de nuchtere conclusie valt: "Is dit alles?" Er was een duidelijk overwicht aan girl power. Alleen in Brugge en in Veurne konden zeldzame mannelijke exemplaren worden gevangen om er zich (waardig) met de meisjes en meiden te meten.

 

 

 

Art'Iz

 

 

Na de pauze werd kakelvers werk voorgelezen van een negen-koppig team snelschrijvers van 'het schrijfkraam' uit Izegem of 'Art'Iz'. Zij hadden zowaar tijdens de adembenemende optredens de concentratie weten op te brengen om, op bestelling van het publiek, poëzie te produceren. Tenslotte was daar uit Nijmegen een Nederlandse toets van schrijfster Elske van Lonkhuyzen, die alle optredens geobserveerd had en daar een instant literaire reflectie over bracht.

 

 

 

Ontdekt

 

Tijdens de receptie ving ik aan vele tafeltjes op dat de mensen blij waren dit festival 'ontdekt' te hebben. Dank aan de performers, hun coaches en aan Josette Van Hooydonck en haar team vrijwilligers om dit verfrissende festival georganiseerd te hebben.

 

 

Luc Van Dorpe
Secretaris afdeling Kortrijk