Ons Prince-lid Ad Blijlevens werd geboren op 13 juli 1930 en is op 8 september 1950 toegetreden tot de Redemptoristen. Op 22 september 1955 werd hij tot  priester gewijd en is na een kort ziekbed op 8 februari 2016 te Heerlen overleden. Ad was sinds 1994 lid van de afdeling Heerlen en is tussen 1997 en 2001 voorzitter geweest.

Na zijn studies dogmatiek en liturgiewetenschappen in Nijmegen en Münster promoveerde hi in 1968 met de dissertatie 'Gebed als lofprijzing in leer en praktijk van de Kerk'.  Hij werd docent, later hoogleraar aan de Hogeschool/Universiteit voor Theologie en pastoraat te Heerlen. Van 1988 tot 1992 was hij rector van deze pastorale opleiding.

In zijn lange leven heeft hij veel betekend voor de liturgie en kerkmuziek in Nederland. Hij heeft tal van publicaties op zijn naam staan die hebben bijgedragen aan de pastoraal-liturgische vernieuwingen na het Tweede Vaticaans Concilie. Ook bekleedde hij vele uiteenlopende bestuursfuncties, niet alleen op zijn vakgebied, maar ook binnen de congregatie. Tot het laatst bleef hij actief als pastor en liturgisch voorganger. Hij was een ruimdenkend en vooruitstrevend persoon.

Zijn vele functies oefende hij uit met grote toegewijdheid en grote betrokkenheid bij het wel en wee van mensen. Hij bleef met vele studenten contact houden, ook nog lang na hun afstuderen. Hij was trots op hen. Ook vele andere relaties die hij opbouwde, bleef hij zorgvuldig onderhouden. Honderden kaarten schreef hij met zijn karakteristiek handschrift bij gelegenheid van kerstmis en verjaardagen.

Ad was een man van de liturgie met hart en nieren. Toen hij in september 2015 in verschillende kringen zijn 60-jaig priesterfeest vierde, zei hij: “Op zo’n moment als ik daar sta, voel ik weer energie in mij stromen”. Hij zei dat, terwijl hij juist de slechte tijding had gehoord dat een kwalijke ziekte zijn lichaam was binnengedrongen, Zijn laatste levensmaanden waren gekenmerkt door de wil om tot het laatst nog veel voor anderen te betekenen en ook door grote dankbaarheid voor alle zorg en meeleven om hem heen.

Met die dankbaarheid heeft hij in alle rust afscheid van het leven kunnen nemen, wetend dat hij thuis zal komen bij God, zijn Licht en zijn Heil.