Onze Princevriend Daniël Vandepitte overleed op 21 juni 2016 op 94-jarige leeftijd te Gent. Hij werd geboren te Poperinge (West-Vlaanderen) op 29 mei 1922, studeerde voor ingenieur tijdens de oorlog en werd burgerlijk bouwkundig ingenieur aan de Rijksuniversiteit te Gent in 1944. Nadien verbleef hij in de Verenigde Staten als CRB Fellow en werd er in 1949 Master of Engineering aan Yale University.

Dit was het begin van een schitterende universitaire loopbaan: docent in 1956, hoogleraar in 1960 en rector van de Universiteit Gent van 1969 tot 1973. Hij was laureaat van meerdere wetenschappelijke prijzen en auteur van het driedelige standaardwerk 'Berekening van constructies: bouwkunde en civiele techniek'. Hij verwierf grote faam als bruggenbouwer (voorgespannen hangbruggen over de Ringvaart te Gent). Reeds in 1962 werd hij verkozen tot geassocieerd lid en in 1970 tot gewoon lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten. Van 1963 tot 1965 was hij Algemeen Voorzitter van de KVIV (Koninklijke Vlaamse Ingenieursvereniging).

In het toenmalige sterk Franstalige milieu was Daniël Vandepitte één der eersten die zich vanzelfsprekend als Vlaming opstelde, iets wat in die tijd niet vanzelfsprekend was. Als rector van de UGent (1969-1973) was hij één van de initiatiefnemers tot inrichting van een jaarlijkse zomercursus 'Nederlandse taal en cultuur' voor studenten uit Frans-Vlaanderen. Later werd hij ererector aan de UGent.

In het kielzog van de stichters van de Orde werd hij van 1961-1963 de 2e 'stedehouder' (thans voorzitter) van afdeling Gent I, waar hij de fakkel overnam van Frans Van Parys. Medebestuurders waren Frans Vanderheyden (prof. RUGent) en Willy De Clercq (later vice-premier).

Hij was een zeer welsprekend voordrachtgever en tafelredenaar. Voor meerdere afdelingen sprak hij onder andere over 'In hoever zijn filosofen gevaarlijk?' en 'Bruggen die bezwijken'. Op Algemene Ledendagen en vieringen voerde hij meermaals het woord, zoals bijvoorbeeld '50 jaar Orde van den Prince: een terugblik' (Kortrijk, 2005) en 'Retro- en introspectie van een kroongetuige' (50 jaar Gent I, 2008).

Talrijke opiniestukken en lezersbrieven heeft hij de wereld ingestuurd. Hij had een zeer verzorgd taalgebruik: hij was een woordkunstenaar. Zo leverde hij een aanzienlijke bijdrage tot de ontwikkeling van de Nederlandse technische terminologie onder andere  als lid en bestuurder van het Belgisch Instituut voor Normalisatie (sinds 1982).

Daniël Vandepitte werkte intens samen met Nederlandse vakgenoten onder andere met collegae van de TH/TU Delft, als commissaris van de Ballast Nedam groep te Amstelveen, als commissaris van de Vredenburghprijs te Delft en als lid van de VSNU-visitatiecommissie 'Bouwkunde, Civiele Techniek en Geodesie' (Delft en Eindhoven).

Ook na zijn voorzitterschap van Gent I, bleef hij trouw en actief aanwezig op de vergaderingen. Zijn inbreng in de discussies was steeds pertinent en waardevol. Hij was een buitengewoon getalenteerd man. Zijn overlijden is een groot verlies voor Vlaanderen en de Orde.

Prof. ir. Achiel Van Cauwenberghe, ere-vicerector UGent
Afdeling Gent I