09 september 2016

In memoriam Emile Janssens


Op 28 juni 2016 overleed na een kort ziekbed in Tilburg ir. Emile F.A.M. Janssens, 93 jaar oud. Hij was vanaf de oprichting in 1972 lid van de afdeling Tilburg. Tot kort voor zijn dood bezocht hij enthousiast en betrokken de maandelijkse bijeenkomsten.

 

Nog in de bijeenkomst van afgelopen februari werd hij door een van de leden geïnterviewd over de opkomst, ondergang en betekenis van de textielindustrie in Tilburg. Dat gebeurde in het kader van het thema dat de programmacommissie voor dit jaar had gekozen: de sociale geschiedenis van de stad.

 

Als geen ander kon Emile over dit onderwerp bevraagd worden en vertellen. Hij was immers een belangrijk medespeler geweest in dit historisch drama. Als telg uit een echte Tilburgse familie van textielfabrikanten had hij zijn eigen, meer dan een eeuw oude bedrijf, in de jaren '70 te gronde zien gaan aan de moordende concurrentie vanuit de zogenaamde lage lonenlanden.

 

Maar de tot chemisch ingenieur opgeleide industrieel kon meer dan alleen een familiebedrijf leiden. Zijn grote zakelijk inzicht, zijn in charme verpakt doorzettingsvermogen en zijn talloze internationale contacten heeft hij, na de teloorgang van zijn bedrijf, in dienst gesteld van zijn door werkloosheid bedreigde vaderstad. Hij werd directeur van de door het gemeentebestuur opgerichte stichting 'Indutil' die moest bevorderen dat het gat, dat geslagen was in de werkgelegenheid, werd opgevuld met nieuwe bedrijven. Dat is gelukt o.a. door het binnenhalen van de Europese vestiging van het Japanse bedrijf Fuji. Het heeft hem bij zijn afscheid de grote zilveren legpenning van de gemeente Tilburg opgeleverd.


De overgrootmoeder van Emile was een meisje De Horion De Corby, telg uit een familie van lokale bestuurders in het Luikerland, letterlijk op de taalgrens. Deze familie heeft enige generaties officieren in het leger van de Staten-Generaal en dat van Willem I voortgebracht. Haar vader had in 1832 deelgenomen aan de verdediging van de citadel van Antwerpen tegen de Fransen. Ook was hij nog docent aan de Militaire Academie in Breda geweest voordat hij in Tilburg ging rentenieren en zijn vier dochters uithuwelijkte aan Tilburgse fabrikantenzonen. De grote belangstelling van Emile voor het 'hele Nederland' is wellicht, naast zijn zakelijke contacten, ook te danken geweest aan deze familierelatie.

 

De Orde van den Prince in zijn geheel heeft daar vooral van kunnen profiteren tussen 1985 en 1990 toen hij gewestpresident van Noord-Brabant was en lid van een adviesraad die een toen ook al noodzakelijk geachte heroriëntatie op de idealen en actualisering van de Orde moest voorbereiden. Hij bracht daar, ondanks of misschien juist wel dankzij zijn grote bewondering voor de bevlogen oprichter Guido van Gheluwe, een nuchter Noord-Brabants geluid. Voor de Tilburgse afdeling gold hetzelfde als voor zijn familie: hij was onze 'pater familias', die vooral in zijn laatste jaren vaak als een wijs vermanende en wonderlijk vitale vriend ervaren en gewaardeerd werd. Hij was de belichaming van de 'amicitia et tolerantia'.


Reacties

Reageren is niet mogelijk op dit bericht.