Hoe nu en wat wel?

Alle afdelingen worstelen met de vraag: hoe nu? Veel afdelingen organiseren Zoombijeenkomsten. Er waren ook 'normale' bijeenkomsten, in de buitenlucht of in een museum, maar dan in kleine groepjes. In sommige afdelingen hadden leden 'connecties' en kon een 'fysieke' lezing coronaproof worden georganiseerd in een grote zaal die normaal daarvoor niet beschikbaar zou zijn. Je moet wat als afdeling... We doen een greep uit de vele activiteiten die we op de webpagina's van afdelingen vonden of die ons werden toegestuurd.

Kathedraal der Doornen

De afdeling Curaçao kwam bijeen in de Kathedraal der Doornen, een kunstwerk gemaakt van ijzer en gevlochten doornentakken van de acacia tortuosa, die veel voorkomt op het eiland. Het is gemaakt door kunstenaar Herman van Bergen, die er acht jaar aan werkte. De Kathedraal der Doornen is een tien meter hoog kerk-achtig labyrint, waar bezoekers in kunnen rondlopen. De schepper van het kunstwerk leidde de afdeling rond. Hij koos voor de doornentakken omdat "de doornenkroon van Onze Lieve Heer alleen blijkbaar te weinig indruk maakt op de mensen, met hun olifantenhuid", aldus de kunstenaar. Het hele bouwwerk is een protest tegen de manier waarop mensen zich gedragen. De ledverlichting in de kathedraal symboliseert de hoop voor de jeugd.

Te gast in het Hof van Beroep

In de prachtige zittingzaal van het Hof van Beroep in het Vlinderpaleis te Antwerpen organiseerde de afdeling Antwerpen 't Wit Lavendel een lezing met jeugdrechter Herman Dams (lid van de afdeling Antwerpen-Land van Ryen). Het voelde goed om coronaproof fysiek samen te kunnen komen. De lezing werd als zeer interessant ervaren en de afdeling schreef er een uitgebreid verslag over op haar afdelingspagina. Herman Dams ziet toenemende agressie binnen gezinnen. Hij denkt dat problemen als druggebruik, veelplegers, schoolverlaters, seksueel grensoverschrijdend gedrag en draaideurkriminelen meestal zijn terug te brengen naar de thuissituatie, de houding van de ouders.

Gezamenlijke maaltijden thuis in Leiden

De afdeling Leiden is aan het organiseren dat leden die dat willen thuis twee andere leden en hun partners kunnen ontvangen om samen te lunchen of te dineren. Degene die kookt, krijgt van het bestuur een fles wijn "om de maaltijd op te luisteren".

Lezing over successierechten

De afdeling Waregem hield een bijeenkomst over successierechten. De openingszin van de spreker: "Belastingen en doodgaan: dit zijn twee zekerheden." Successierechten gaan terug tot de tijd van de Romeinen, toen soldaten hun eigendommen wilden veiligstellen voor hun families als ze 'op missie' gingen. De verschillen tussen landen zijn groot. De vrijstelling in België is 250.000 euro. In de VS is dat 11 miljoen dollar.

Stadswandeling in het schone Rekem

De afdeling Maasland stuurde het secretariaat een mooi gelayout en rijkelijk van foto's voorzien verslag van haar stadswandeling uit september. De eerste uitstap van de afdeling sinds de corona-uitbraak ging naar de voormalige onafhankelijke zelfstandige heerlijkheid Rekem, in 2008 uitgeroepen tot het mooiste dorp van Vlaanderen. De baron of graaf was er alleen verantwoording verschuldigd aan de Habsburgse keizer. Hij had zitting in de Rijksdag van het Heilig Roomse Duitse keizerrijk. Van 1921 tot 1980 diende het immense kasteel als Rijkspsychiatrische instelling, waar op een bepaald ogenblik duizend patiënten resideerden onder een zeer streng of zelfs onmenselijk regime. Nu is het onbewoond en een beschermd monument. Het is een verslag dat het waard is om op de Maaslandse afdelingspagina te verschijnen…

Museumbezoek in kleine groepjes

De afdeling Antwerpen-Plantiniana bracht met 28 personen een bezoek aan het Afrikamuseum in Tervuren, waar ze werden rondgeleid door drie uitstekende gidsen. Het was een bijeenkomst binnen, maar toch verantwoord, want in kleine groepjes. De gidsen lichtten uitgebreid de geschiedenis van het museum en de vele tentoongestelde voorwerpen toe, mede in het licht van de evolutie die het museum doormaakte gezien de geladenheid van het kolonialistische gedachtengoed. Wie niet mee kon of niet mee durfde vanwege corona: de website van het museum biedt een mooi overzicht.

Kunst én natuur

De afdeling Zaventem zocht en vond in oktober zowel kunst als natuur tijdens een bezoek aan de beeldententoonstelling in park Den IJzerenberg in Winksele. Het prachtige weer, de herfstkleuren, het woordje uitleg, de voordracht van gedichten en het sympathieke terras maakten het een geslaagde uitstap. Een geweldige mix van inhoud en amicitia, zoals de afdeling het op haar afdelingspagina noemt.

Laaggeletterdheid in Zwolle

De afdeling Zwolle ging via Zoom voor de inhoud: een doorwrocht betoog over laaggeletterdheid door Corry Boone, lid van afdeling Zwolle en voormalig coördinator van Taalpunt Raalte. De titel van de voordracht: 'Lzeen en shicrejvn is neit voor iereeden vezlafnek-sprend.' De digitale bijeenkomst werd door de leden van de afdeling Zwolle goed bezocht. Kernvraag van de discussie: wat kunnen we als afdeling Zwolle zelf aan laaggeletterdheid doen? De interessante Powerpointpresentatie van de spreker is ook te vinden op de webpagina van de afdeling.

Meester Stijn over de coronamaatregelen

'Het dagboek van de meester.' Onder die titel draagt leerkracht en jeugdschrijver Stijn Moechars, afdeling Maasland, elke woensdag een 'audio-dagboek' voor op de lokale radio. In deze aflevering gaat hij in op de nieuwe coronamaatregelen. U vindt het audiobestand onderaan deze pagina. 

Dirk wil een brief en een taalknuffel

Dirk van Bogaert, afdeling Antwerpen-'t Wit Lavendel, schreef een oproep. Hij wil graag handgeschreven brieven krijgen. Via het Adresboek is zijn postadres te achterhalen…

Schrijf mij een brief

Schrijf mij een brief, mijn brievenbus hunkert naar een handgeschreven enveloppe, met een bericht hoe het met je gaat en hoe je het mist om ons te zien.

De enigen die mij nog schrijven, zijn maatschappijen die geld willen zien, herinneringen en bedelbrieven, of nog, schreeuwlelijke braderijen van waardeloze niemendallen.

Schrijf mij een brief!

Ik wil je handschrift zien, als je dat nog geoefend hebt in plaats van op toetsen te tokkelen.

Ik wil zien hoe je hand over het papier schreed en krullen maakte in de f en de g, hoe je puntjes op de i’s zette en zachtjes de t’s kruiste, denkend aan het volgend woord. Want de zin van de zin laat mij je ziel zien. Vertel mij hoe je langs de velden en de beemden liep en de wind op je wangen voelde. Vertel me hoe het gaat met je kinderen en of je ze nog ziet. Zeg me hoe je de kleine handjes van je kleinkinderen mist op je schouders.

En is je inspiratie opgedroogd, schrijf dan een gedicht over nadat je het goed en hardop hebt gelezen.

Maar wél een dat verwoordt hoe het met je gaat en waarom je eenzaam bent omdat je binnen moet blijven, of waarom je blij bent dat je deze ogenblikken hebt voor jezelf en het lezen van een boek of het beluisteren van muziek.

Pak je taal op en vertrouw je gedachten toe aan het witte vel, zodat ik jou kan zien want taal is het enige dat ons nog rest om bij elkaar te komen. Gebruik knuffeltaal, en geef me een taalknuffel.

Schrijf mij een brief zoals die uit 1904 die mijn grootvader schreef toen hij mijn grootmoeder vroeg om haar nog eens te mogen zien met de belofte dat hij haar gelukkig wilde maken. Had hij die niet geschreven, dan was ik er wellicht niet geweest.

POMERIO

20 oktober 2020

De kunstenaar die de bidsprinkhaan bovenaan dit artikel maakte is David Vanorbeek (www.vanorbeek.com)