Poëziewandeling en digitale gedichtenavond: hei, wei, liefde en kraaienpootjes

De Orde zou de Orde niet zijn als er binnen de afdelingen niet creatief was nagedacht over Gedichtendag en Poëzieweek. Wie het in deze PrincEzine dacht gehad te hebben met gedichten na het lezen van het Gedicht van de maand en de selectie ingestuurde gedichten naar aanleiding van Gedichtendag, vergist zich… We wilden u de poëziewandeling met als thema natuur in Keerbergen en de gedichtenavond met als thema Valentijn in Antwerpen-Middelheim niet onthouden.

De afdeling Keerbergen verkoos eind januari de buitenlucht boven een Zoombijeenkomst en organiseerde een poëziewandeling op de Kruisheide om de poëzie van het landschap te benadrukken met natuurgedichten. Tijdens een kort poëzieparcours van een halve kilometer droegen Greet Jacobs, Magda Doms en Jo Vranckx een tiental gedichten voor. Het was "een topactiviteit" en "een OvdP-activiteit-met-hoofdletter", om enkele lovende commentaren te citeren. Of om in de lyrische sfeer te blijven: "In elke glimlach lag een wolkje poëzie."

Na deze poëtische momenten volgde nog de bewegwijzerde Lozenhoekwandeling van ruim vijf kilometer. Wie die afstand te groot vond, kon de wandeling inkorten.

Misschien nog deze tip. De poëziepanelen blijven staan tot na de krokusvakantie, dus wie zin heeft om te wandelen en tegelijkertijd te genieten van de stilte, de natuur en de poëzie: óp naar de Kruisheide!

We geven hier een van de gedichten op de panelen weer:

Ooit was hier wilde hei

Ooit was hier wilde hei.
Maar de mens wilde ook.
Ook wat van die hei.

Hij stelde paal en perk.
Aan die hei.
Hij bond ze in (met draad),
Hij sloot ze af (met water).

En de hei werd wei.

Geert de Kockere (Tielt, 1962)

Digitale gedichtenavond

De afdeling Antwerpen-Middelheim organiseerde via Zoom een gedichtenavond ter gelegenheid van Valentijn. Voorzitter Steven Lauwers liet weten dat het een zeer aangename digitale bijeenkomst was en dat iedereen een enthousiaste en mooie inbreng had. Hij was lovend over de kwaliteit van de gedichten en meldde ons "dat er mooie werkjes bij zaten". De avond leverde een hele reeks gedichten op, ook eigen werk. De redactie koos er een aantal uit. We moeten ons beperken, want overdaad schaadt en met zo’n thema zouden we 'zot van liefde' worden!

Wellicht om tijdens de Zoombijeenkomst in de sfeer te blijven maakte Marc Van Passel, lid van de afdeling, die onlinesituatie tot thema van zijn gedicht. Zonder meer knap!

"On line"

Vandaag heb ik liefdesverdriet
Want zelfs met coronacertificaat
Laat men me bij mijn vrienden niet
Dat maakt me triest, bijna kwaad

Hoe kan cupido nu digitaal richten
We vieren zogezegd samen valentijn
Platonisch en met schermgezichten
Eigenlijk houdt men ons gewoon aan de lijn

Marc Van Passel

Liefde is wonder,
Je kunt haar niet verzinnen,
niet oproepen of organiseren,
ze is er, ineens.
Je weet niet vanwaar ze komt
of waarheen ze gaat,
en je voelt ook geen enkel verlangen
om dit soort vragen te stellen.
Er gebeurt iets.
En als het gebeurt, heb je het gevoel
Dat het gebeuren moest,
en dat niets en niemand het had kunnen tegenhouden.

Om half vier kom je haar tegen,
En ze blijft een levenlang je toeverlaat.
Om vijf voor half vier, wist je nog van niets.

Toon Hermans

VOOR MEKAAR

Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaienpootjes ernaast.
Zoals er in een oud woord als mededogen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast

om te hebben wat je had, elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn meer manieren om dat te doen.

Zelfs niets doen is er daar één van.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in ’t café om de hoek.

Of mekaar een paar dagen niet zien
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
nu toch al bijna zeven jaar.

Herman De Coninck

Bekentenis

Ik mag je.
Nee, ik mag je niet.
Ik moet je. Dat bedoel ik.
Ik heb je lief.
Nee, dat heb ik niet.
Ik word je lief. Dat voel ik.

Ik ga met jou.
Nee, ga ik niet.
Ik sta je bij. Beloof ik.

Ben stapel op je.
Hou je vast.
Ik sta je bij. Beloof ik.

Geloof ik

Bart Moeyaert

Ik wil

ik wil je zo graag gelukkig maken
ik wil gedichten voor je schrijven
          sober en soepel zoals jijzelf
ik wil voor je zingen
          's nachts terwijl je slaapt
ik wil me aan je geven
          stil als een koortsboom
          zoet en open als mispels
          als mopani's in de herfst
          als maroela's in de zomer
          bruin en heel als een baobab
          vurig als de bloeiende handjes van een kafferboom
ik wil je zo graag iets geven wat je met je mee kunt nemen
wat bij je zal blijven als een klein warm hagedisje
ooit als je oud en eenzaam in de zon zit.

Antjie Kroch
1970

Tekst en samenstelling: Marianne van Scherpenzeel, lid redactie PrincEzine