De kunst van verjongen zonder botox.

Hoe overleven we als Orde?

De klacht is al vaak geuit : de afdelingen van de Orde verouderen snel. Recent nog gaf Jan Van Daele, voorzitter van de afdeling Keerbergen, een onthutsend cijfer : elk jaar steeg de gemiddelde leeftijd met een half jaar. En hoe ouder de leden, hoe ouder meestal ook de kennissenkring, en hoe moeilijker het wordt om jongere leden aan te trekken. Die jongeren dreigen dan ook nog eens in een gezelschap te komen waar zij zich op grond van hun leeftijd niet thuis voelen, met het risico dat ze al snel weer vertrekken. De cirkel lijkt vicieus, de neergang onontkoombaar – of niet?

Het idee ontsproot aan een babbel met Paul de Meijer, voorzitter van de afdeling Leiden, in verre pre-coronatijden. Zij hadden een vergadering gehouden die open stond voor niet-leden, en hadden daar 8 (acht!) kandidaten uit gepuurd. Het Hollandse zaadje viel op een vruchtbare Haspengouwse bodem, waar het wachtte op betere tijden. Dit werkjaar besloot de afdeling Tienen om de gok te wagen.

De eerste opdracht, het vinden van een goede spreker die een ruim publiek kon aanspreken, was een makkie : binnen het lezingencircuit is de Orde een gekende en gewaardeerde vereniging, en zo vonden we Dirk Draulans bereid om naar Tienen te komen. Dirk is nooit verlegen om een gedurfde stelling en prikkelt meteen al onze nieuwsgierigheid.

De tweede opdracht was een moeilijkere horde : we wilden nieuwe leden aantrekken, dus de toehoorders hadden liefst een profiel dat bij ons Genootschap past : een brede culturele interesse, liefde voor taal, amicitia en tolerantia. De vergadering openstellen met affiches voor het groot publiek dreigde aan ons doel voorbij te schieten – als er teveel volk komt, dat bovendien geen enkele band heeft met de Orde of met haar doelstellingen, dreigde het een leuke avond te worden, die verder niets zou opleveren. Daarom kozen we voor een andere formule : onze leden kregen de opdracht om mensen uit te nodigen. Zo konden we al een eerste selectie maken, en had iedereen een gastheer of gastvrouw, waardoor de link met de Orde gegarandeerd was.

Het lukte ons om een 30-tal genodigden te strikken, niet slecht voor een eerste keer, die bovendien pal in de paasvakantie viel (de eerste datum, in december, was door corona in het water gevallen). Het publiek kreeg eerst een korte inleiding over wie en wat de Orde van den Prince is, en kon vervolgens genieten van een uitstekende voordracht door Dirk Draulans over – ja, waarover eigenlijk? Officieel ging het over zijn boek “Samen voor ons eigen”, het evenwicht tussen egoïsme en altruïsme in een groepsdynamiek. Maar zoals altijd bij Dirk Draulans waaierde zijn betoog uit over een plejade van onderwerpen in de dieren- en mensenwereld, altijd weer even prikkelend en intrigerend.

Na de lezing volgde er een uitgebreide receptie, waar de genodigden konden kennis maken met de leden van de afdeling en konden nakeuvelen. Dit was de eigenlijke lakmoestest : zou er interesse gegroeid zijn? Het feit dat iedereen lang nableef was alvast een eerste goed voorteken, en we gingen naar huis met het gevoel dat we een leuke en geslaagde avond beleefd hadden.

De volgende dagen bleek dat ons initiatief een schot in de roos geweest was : er dienden zich twee geïnteresseerde kandidaten aan, die niet enkel een verrijking beloven van onze afdeling, maar bovendien ook een gunstig leeftijdsprofiel hebben, beiden enthousiast over een vereniging die hen tot dusver volkomen onbekend was!

En zo smaakt dit initiatief naar méér : als we dit jaarlijks herhalen, en er telkens twee nieuwe leden uit kunnen puren, is de verjonging een feit en mogen we hopen op een lang en gelukkig voorbestaan van de afdeling Tienen!

Guido Vermeulen

 

De afdeling Tienen werd opgericht op 13 november 1967 en behoort tot het gewest Brabant-Oost dat volgende afdelingen groepeert: