Kamertheater Erik Burke

Luisteren naar een verteller is altijd een belevenis. Verhalen groeien uit de stemming van het moment. En klinken dus elke keer weer anders. De kunst van het vertellen is oer-oud. Beroepsvertellers waren ooit de schatbewaarders van ons collectieve geheugen! Vandaag moet alles snel en flitsend. Misschien verklaart dat deels waarom vertellen opnieuw zoveel succes heeft. De tijd nemen om te vertragen. Om te luisteren. Om je te laten meevoeren naar een dieperliggende wereld…

Wonderlijk is niet zomaar de titel van dit verhaal waarin de relatie tussen zoon en moeder centraal staat. Teder en soms brutaal, grappig maar bijwijlen intens emotioneel. Uit het leven gegrepen dus…

De luisteraar wordt meegevoerd op een zoektocht naar antwoorden en gratie. Met op de achtergrond de zee, altijd weer de zee… Voor Erik Burke als geboren West-Vlaming, alvast een vertrouwd vertrekpunt. Waarom luisteren naar dit verhaal? Omdat het gaat over hoop en liefde, over mensen die we graag zien en over kansen die we laten liggen. Bovenal vertelt het over een leven dat we soms al te snel voor vanzelfsprekend nemen.

het laatste woord door Maximilian Schäfer

In de schoot van een waterval

Men zegt dat een goed technisch model

Resultaat is van een cascade

Zo is mens met machine verheven

Machine met mens wordt een blok

Aldus geschiedde

Maar de tijd heeft de mensenhand nooit losgelaten

Want software is sneller dan hardware

En de mens is nooit af

Als een iPad zonder stuurprogramma

Worden we bij geboorte afgeleverd aan huis

Een tabletta rasa, als het ware

Opnieuw en opnieuw

Porberen we onze programmatuur te verfijnen

Jaar na jaar

De grenzen van de ratio uit te doen deinen

Was de eenvoud maar zo eenvoudig

Voor een realiteit die in zijn veelvuldigheid

In diepte en dimensies nog eens meervoudig is

We maken het ons er niet makkelijker op

Elk adres is een Zarathustra-berg

Heeft een Marcus Aurelius-code

Waar de verbinding bestaat

Gaat onze elektroniche grottenallegorie

Over de blauwgevederde vogelbode

Gekerfd in die toren van Babylon

Zie ik nu reeksen van 0 en 1

De Pythagoras-alchemie der cijfers brengt mij mijn eten

Doch blijft de som negatief

De Pandora’s doos der mogelijkheden

Ontneemt mij het handelen, mijn heden

Red ons, doch misschien zijn we niet meer te redden

Red ons, uit de noen van kromgelegen bedden 

Elke korrel een tikkeltje minder tijd

Dus verkoop ik mijn aandacht voor aandelen in crypto

Mijn passie doneer ik, aan andermans schoonheid

Uiteindelijk zal ik zeggen dat mijn bestaan een ironische aanklacht was,

dan voel ik misschien minder spijt

Red ons, red mij

Van die software, sneller dan hardware

Want we zijn de pedalen 

Ik ben mijn pedalen kwijt

Maximilian Schäfer