Nieuwe gewestpresident Limburg Peter Lepez: "Er dreigt leegloop"

De afdelingsvergaderingen zijn voor de nieuwe gewestpresident Limburg Peter Lepez quality time met zijn vrouw. De Orde van den Prince ziet hij als een kathedraal, gewijd aan de Nederlandse taal en cultuur. Amicitia en Tolerantia zijn haar twee torens, de afdelingen vormen de tientallen zijkapellen. "Maar hoe mooi een kathedraal ook is, ze dient tot niets als er geen mensen in zitten."

Hoe lang bent u al lid en welke functies heeft u binnen de Orde van den Prince sindsdien zoal gehad?

Zo’n dertien jaar geleden werd ik geïnstalleerd als lid van wat toen de afdeling Tongeren–Sint-Truiden heette (nu: Haspengouw). Drie jaar later werd ik aangezocht om de functie van coördinator neerlandistiek binnen het bestuur waar te nemen. In 2017 werd ik verkozen tot voorzitter, een functie die ik vijf jaar bekleed heb tot mijn aantreding als gewestpresident van Limburg voorbije zomer.
 

Waarom bent u toentertijd lid geworden?

Toen ik in 2008 door twee goede vrienden werd gevraagd om lid te worden van de Orde, had ik nog nooit van dit genootschap gehoord. Het taal- en cultuurproject van de Orde sprak mij enorm aan. Het betekende een geweldige verrijking en verbreding van mijn leefwereld, die zich voornamelijk afspeelde in het domein van de luchtmacht en de luchtvaart. Na een initiële kennismaking was ik dadelijk gefascineerd door de openheid van geest binnen de Orde, de variatie en het niveau van haar leden, de rijkdom aan ideeën.

Een niet onbelangrijk argument dat meespeelde is dat ook mijn echtgenote mocht deelnemen aan de activiteiten, waardoor elke bijeenkomst van de Orde voor ons 'quality time' betekende.
 

Wat doet of deed u naast de Orde van den Prince?

Ik heb een loopbaanlange carrière bij de luchtmacht achter de rug en ben vandaag nog partieel actief op het vliegveld Droneport in Sint-Truiden. Gedurende vele jaren ben ik heel geëngageerd geweest in de scoutsbeweging, waarbinnen ik verschillende functies heb doorlopen. Vandaag vul ik mijn vrije tijd met motor- en zweefvliegen, fietsen en mijn zes kleinkinderen.

Waarom wilde u gewestpresident worden?

Beschouw het als een vorm van plichtsbewustzijn en het opnemen van verantwoordelijkheid. Toen het mandaat van mijn voorgangster Marianne Baudewyn ten einde liep, diende zich niet dadelijk een andere kandidaat aan. Ik was maar net een jaar voordien herkozen voor een tweede termijn als voorzitter van de afdeling Haspengouw. Zo kwamen we tot een tussenoplossing, waarbij Marianne haar mandaat met een jaartje verlengde en ik een jaartje eerder de voorzittershamer binnen de afdeling zou doorgeven.
 

Wat is het belangrijkste dat u nu gaat oppakken?

Ik zie de Orde van den Prince als een kathedraal met twee majestueuze torens: Amicitia en Tolerantia.

Deze kathedraal is gewijd aan de Nederlandse Taal en Cultuur en kan bogen op een solide organisatie en structuur. De middenzuilen worden gevormd door de gewesten die het dak, het Presidium, ondersteunen. Het koor wordt bemand door het Dagelijks Bestuur. De tientallen zijkapellen zijn de afdelingen, de ene wat groter dan de andere, maar elk met hun eigenheid, ook al zijn ze in dezelfde stijl gebouwd. Allemaal ademen ze Nederlandse Taal en Cultuur.

Maar hoe mooi de kathedraal ook is, ze dient tot niets als er geen mensen in zitten. Ook in deze kathedraal dreigt een leegloop ten gevolge van de systematische veroudering van haar bezoekers.

Trachten een kentering teweeg te brengen in de leeftijdsstatistieken van onze afdelingen beschouw ik als mijn hoofdopdracht. De eerste stap daarbij is een duidelijke bewustwording te creëren en de dringendheid (in goed Nederlands: sense of urgency) te laten doordringen door duidelijke cijfers. Meten is weten. De huidige mediaanleeftijd in elke afdeling moet daarbij een richtnorm worden, die niet meer zou mogen toenemen (ik noem dit de 'nulmediaan'). Gezien de natuurlijke jaarlijkse toename van de leeftijden van onze bestaande leden, is het behoud van deze nulmediaan al een grote uitdaging op zich. Maar ze is een noodzaak, zo niet, dan dreigen we dezelfde weg op te gaan als de dinosauriërs. Een volgende stap is dan het verder terugdringen van de mediaanleeftijd.

Op de gewestraden ga ik hier een permanent agendapunt van maken: gedachten uitwisselen hoe we dit kunnen aanpakken, leren van elkaars ervaringen, zowel succesverhalen als ontgoochelingen, hoe we de handen in elkaar kunnen slaan of initiatieven op gewestniveau kunnen ondersteunen.

Ik ben er mij ten volle van bewust dat dit geen voor de hand liggende opdracht is en succes verre van verzekerd is, maar er is geen alternatief. Bij de pakken blijven zitten, is immers geen optie. Het dramatische resultaat daarvan kennen we.
 

Hoe denkt u dat u na uw afscheid herinnerd zal worden?

Als de voorzitter en gewestpresident die zijn mails met 'MPG' ondertekende .
 

Waar doet een afdelingsvoorzitter u tijdens een etentje geen plezier mee?

'Koken kost geld', ook binnen de Orde. Laten we praten over de gerechten en het menu, niet over het (lid)geld.
 

Wat weet (haast) niemand binnen de Orde van den Prince over u?

Mijn bewondering voor Winston Churchill.

De tekening boven het artikel is gemaakt door Bernard Keunen (Graafschap Loon). Het was een cadeau bij het afscheid van Peter Lepez als voorzitter van de afdeling Haspengouw.