In memoriam Jaak Bergers (Maasland)
"Wenn die Sonne des lebens undergeht
Leuchten die sterne der Erinnerung!"
Opnieuw verliest de afdeling Maasland een eminente en erudiete persoonlijkheid. Alweer 'ei groeët verlujs'! Na het overlijden van Renaat Lauwers, Martin Boonen en Tony Van Wijck hebben we moeten afscheid nemen van Jaak, een trouw, geliefd en gewaardeerd lid. Na de stichting van de afdeling Maasland trad hij op 24 mei 1986 toe tot ons genootschap. Hij bleef onafgebroken lid tot de dag van zijn overlijden. Jaak was gepensioneerd leerkracht en onderwijsinspecteur en actief in tal van verenigingen.
Binnen de afdeling Maasland nam Jaak Bergers verschillende bestuursfuncties waar. Onvergetelijk blijven zijn deelnames aan onze jaarlijks poëzieavonden, waar hij ons steeds verraste met een zeer doordacht en scherpzinnig taalspel. Als prominent lid bleef hij trouw aan de lijfspreuk 'Amicitia en tolerantia', dit typeerde Jaaks medemenselijkheid. Dat blijkt ook uit zijn behoedzaam omgaan met vrijwilligers en cliënten binnen de Vincentius Vereniging Maaseik-Kinrooi, waar hij jarenlang lid en actief medewerker was.
Als een buitengewoon taal- en dialectkundige bleef hij tot aan zijn overlijden een gewaardeerd redactielid van De Maaseikenaar, een driemaandelijks cultureel contactblad met aandacht voor alles wat er in de Eyckerstede leefde en leeft. Als germanist was hij er de eerste corrector - een verantwoordelijkheid die hij consciëntieus opnam. Ook had hij vaste rubrieken in het tijdschrift: boekrecensies in de rubriek 'Maaseikenaren' publiceren en het 'In memoriam' voor Maaseikenaren met culturele verdienste. Daarnaast schreef hij de voorbije jaren meer dan 300 artikels over diverse culturele volkskundige en historische onderwerpen. Zijn liefde voor taal blijkt uit zijn studiekeuze voor de Germaanse Filologie.
Geboren in Vucht en opgegroeid in Stokkem wijdde Jaak zich volledig aan de geschiedenis van zijn Stokkem. Hij was overtuigd lid van de Kunstkring Arnold Sauwen en zetelde in de redactie van het tijdschrift De Bakeman. De dichters Arnold Sauwen en Jan Toonen lagen hem nauw aan het hart. Hij publiceerde over hen in de serie Limburgse monografieën. Daarnaast schreef hij het voorwoord in veel publicaties, waaronder de dichtbundel Vluggertjes van Jan Toonen in 1983.
Jaak gaf jarenlang lessen Nederlands en Duits aan het College de Kruisheren in Maaseik en werd later inspecteur Duits voor het secundair onderwijs in het diocees Hasselt. Het lesgeven maakte hem gevoelig voor de verschillen en overeenkomsten tussen talen en dialecten. Zo benadrukte hij dat het Maaslands niet bestaat en vond er genoegen in te onderzoeken hoe de dialecten van dorp tot dorp variëren. Hij schreef voor het Maasland onder andere het dialectwoordenboek n Manjel Stokkemer Weurjd.
Dat hij geïnteresseerd was in de Vlaamse cultuur kwam tot uiting in zijn organisatie van de ABN-en dialectenwedstrijden, zijn bijdragen aan het leerlingentijdschrift ‘VOX’ en zijn uitwisselingsprojecten met scholen in Duistland.
In de jaren ’70 brachten hij en andere ouders zijn dochter Inge en vriendinnen wekelijks naar de balletschool in Heerlen. De interesse voor ballet in Maaseik groeide en in 1971 richtte hij er zelf de balletschool BAMA op. Al vlug waren er meer dan 140 leerlingen die klassiek ballet beoefenden.
Naast zijn gedreven culturele interesses was Jaak ook een fervent supporter van Patro Eisden en was hij lid van verschillende verenigingen, waaronder de Pater Sangerskring.
In het Woonzorgcentrum De Maaspoorte zetelde hij in de bewonersraad sinds zijn echtgenote, wijlen Marcella Warson (overleden in 2019) er woonde. Dagelijks bezocht hij er zijn Marcella en leerde zo de noden van de bewoners kennen. Sinds mei vorig jaar verbleef hij zelf in het WZC, waar hij nog ideeën aanbracht voor een goede samenwerking.
Maaseik en de Orde van den Prince hebben een groot cultuurdrager en een minzaam persoon verloren.
Hoe zere vallen ze af, de zomerbladeren, die eer zo groene waren (Guido Gezelle)
Afdeling Maasland
Terug naar de PrincEzine (op de website)? Klik hier.