Boekpresentatie Ravensbrück-overlever Selma Van De Perre op Nederlandse residentie in Londen

Op de residentie van de Nederlandse ambassadeur in Londen werd eind februari gevierd dat de maand daarvoor het boek 'Mijn naam is Selma' van het inmiddels 97-jarige Princelid Selma Van De Perre het licht zag. Na een warm welkomstwoord door ambassadeur Simon Smits kregen we een paar stukjes te zien uit het TV-programma 'De Wereld draait door'. Daarin legt Selma uit waarom ze zo lang gewacht heeft om haar verhaal op te schrijven, hoe ze als jonge vrouw in het verzet terechtkwam, hoe ze het voor elkaar kreeg dat de Duitsers haar niet als Jodin zagen maar als Nederlandse verzetsstrijder en hoe ze wist te overleven in concentratiekamp Ravensbrück.

Selma's wilskracht om te helpen was sterker dan haar angst.

Rebekka Bremmer, die het Engelse script van Selma vertaald heeft naar het Nederlands, legde tijdens de viering uit hoe ze samen met Selma het hele script heeft doorgenomen om de emotionele passages goed te kunnen begrijpen en juist te kunnen verwoorden. Na de lezingen werden de genodigden vergast op een prachtig muzikaal intermezzo van Heleen Mendl-Schrama en Bertjan van de Lagemaat. Bertjan zong ook 'Edelweiss', het favoriete lied van Selma en het hele gezelschap zong enthousiast mee. Vervolgens kreeg Selma haar eigen plekje waar ze samen met Rebekka haar boek kon signeren. De viering werd afgesloten met een uitgebreide receptie met heerlijke typisch Nederlandse hapjes.

In de PrincEzine van december 2018 stond een artikel over een tentoonstelling in Kamp Vught waar Selma aan had meegewerkt. In de PrincEzine van januari 2020 werd haar boek 'Mijn naam is Selma' en haar levensverhaal uitgebreid besproken. De afdeling London plaatste twee maanden geleden een artikel op hun webpagina over Selma en haar boek. Enkele citaten van Selma uit dit artikel:

"In mij zit een verschrikkelijk gat dat nooit zal helen."

"Ik gunde het die Duitsers gewoon niet dat ik doodging, ik wilde overleven..."

"Ik vind het zelf ook wel eigenaardig eigenlijk, dat ik niet zozeer last heb van wat ik zelf heb meegemaakt, maar vooral aan hen (haar ouders en zusje) denk."

"Wat dachten mams en mijn zusje toen ze in de wagons stapten? Wisten ze dat ze vergast zouden worden? Hielden ze elkaars hand vast toen ze stierven? Dacht pa aan ons tijdens zijn laatste seconden in Auschwitz?"

"Het zou een dolksteek in mijn hart zijn om op de plekken te staan waar pa, mams en Clara de dood in zijn gejaagd."

"De afgelopen twee jaar drongen mijn neven aan op spoed. Als ik het niet had opgeschreven, kreeg niemand het verhaal nog uit eerste hand."

"Dit boek is geschreven als getuigenis van onze strijd tegen de onmenselijkheid. De gruwelijkheden van de Tweede Wereldoorlog en de moedige daden van de mensen die ze trotseerden, mogen nooit vergeten worden. Met mijn boek hoop ik bij te dragen aan de herdenking ervan."

Brit Beckers
Secretaris afdeling London

Via Joke van Dijk-Bording, docent aan het Han Fortmann College in Heerhugowaard, ontving Selma Van de Perre een prachtig gedicht van een leerling van die school. Joke was tot 2019 secretaris en plaatsvervangend voorzitter van het Comité Vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. In die functie heeft zij zich ingezet om de verhalen uit de Tweede Wereldoorlog, en specifiek over het kamp Ravensbrück, in herinnering te houden. Op het college heeft zij terzake enorm veel lesmateriaal ontwikkeld. Ook zijn er op haar initiatief veel jongeren-projecten ontstaan. Zo wordt er jaarlijks een bezoek georganiseerd aan Ravensbrück voor leerlingen van het Han Fortmann College en andere scholen. Ook studenten uit Berlijn bezoeken in dat kader jaarlijks het kamp in Ravensbrück. Selma is daar, als een van de weinige overlevenden, steeds heel nauw bij betrokken. Ze vergezelt de studenten ter plaatse en maakt het voor hen een heel bijzondere en onvergetelijke ervaring, die een diepe indruk nalaat. Zoals blijkt uit het prachtige gedicht van Liselotte Vonhoff.