Er gaat niets boven Groningen

STAD
De stad Groningen, door de in- en om-wonenden kortweg 'Stad' genoemd, is een bijzondere plaats. Ze wordt geacht te bestaan sinds 1045, omdat de eerste oorkonde uit dat jaar dateert, maar is waarschijnlijk ouder. In een kring van 100 kilometer rond de stad bevinden zich talloze aardige dorpen en stadjes en veel, heel veel platteland, maar de enige plek met een grootsteedse allure is toch 'Stad'. Vandaar misschien ook dat het gemeentebestuur als slagzin heeft gekozen voor 'Er gaat niets boven Groningen'.
Groningen kent sinds 1615 een Universiteit, die sinds die tijd onafgebroken heeft bestaan, een voorrecht dat ze slechts met Leiden hoeft te delen. Verder was Groningen sinds de vroege middeleeuwen een Hanzestad, en ze bezat het 'stapelrecht', dat wil zeggen dat alle producten van de provincie, hier de 'Ommelanden' genoemd, verhandeld moesten worden via Stad, zodat ze het middelpunt ging vormen van een uitgebreid netwerk van wegen en kanalen. Alle wegen leiden misschien naar Rome, maar dan gaan ze toch eerst door Stad.
OMMELAND
De Ommelanden zijn voor een belangrijk deel door de Groningers zelf aan de zee ontworsteld. 'Wel nait diek'n wil, dij mout wiek'n' (wie geen dijken wil bouwen, die moet maar weggaan) is een kenmerkende Groningse spreuk. Omdat de boeren daardoor steeds meer land kregen werden ze ook steeds rijker. Daaraan droeg bij dat Groningen het elders niet voorkomende 'beklemrecht' kende. Dat wil zeggen, dat als een pachter (hier 'beklemde meijer' genoemd) op de gepachte grond gebouwen of beplantingen neerzette, deze zijn eigendom bleven, ook nadat de pacht was afgelopen. Dit maakte dat de Groninger boeren gaarne investeerden en dus groeiden in welvaart. De stad Groningen profiteerde uiteraard stevig mee van deze rijkdom en mede daardoor bestaat er een eeuwenoude tegenstelling tussen Stad en Ommeland, soms zelfs in strijd uitmondend. Maar dank zij de Groningse nuchterheid ging dat nooit ten koste van de welvaart.
CULTUUR
Groningen was dus een centrum van handel en wetenschap en de centrale stad van een groot areaal. Dat brengt verplichtingen met zich mede in allerlei zin. Een van de manieren waarop dat tot uitdrukking kwam vinden we in het grote aantal in de 19e eeuw opgerichte rederijkerskamers in deze noordelijke provincie. Vele daarvan bestaan ook nu nog. Een andere uiting was ongetwijfeld de oprichting van een afdeling van de Orde in 1985. De Orde had zich in de jaren '70 in het zuiden en later in het westen van het land uitgebreid, maar Groningen was er als de kippen bij om ook een afdeling op te richten. Details hierover zijn te vinden in het onlangs verschenen Lustrumboekje 'Hoe het met ons in orde is gekomen'.
TEGENWOORDIG
Groningen is nogal eens negatief in het nieuws. Er zijn aardbevingen met allerlei nare gevolgen; Wegens de aanleg van een ringweg zitten we continu in een gigantische verkeersknoop; Men wil een goedlopende kinderkliniek sluiten, en ook in allerlei andere opzichten wordt onze goede provincie door DenHaag belaagd. Het goede nieuws is dat Groningen nog steeds als een bastion van ontwikkeling en cultuur fungeert. Binnen genoemde straal van 100 kilometer is niets vergelijkbaars te vinden, zodat Groningen een grote concentratie geleerden, kunstenaars, excentrieken, ordeleden en bovenal studenten herbergt. Een niet onaardig deel is verenigd in de Groninger afdeling van de Orde. Bovendien is het hier waar de ideeën, de liederen, de kunstwerken en de gezelligheid ontstaan. Voor alle bewoners van het Noorden blijft Groningen dan ook: STAD.

Op dit moment is 36 % van de Groninger bevolking student, wat aan de hoeveelheid fietsen goed te zien is. Minder dan een honderdste procent van de Groningers is Ordelid, maar gelukkig zijn ze op een wat beschaafdere wijze sfeerbepalend, al komen ze veelal niet per fiets naar de bijeenkomsten. De foto's tonen enkele opeenhopingen van dit klassieke vervoermiddel.
Maar er is meer: Het mooiste station van Nederland, het bijzonderste museum, het nogal afschuwelijke maar toch fascinerende Forum in de binnenstad, een fraaie formele tuin in het hartje van Stad, een complete grachtengordel, om kort te gaan:
Komt U zelf maar eens kijken
.
.
.