Mia Doornaert over "Europa: geen natie, wel een schitterende caleidoscoop"

Uitdagend voor de toehoorders en de verslaggever is het minste wat we kunnen zeggen over de boeiende avond met Mia Doornaert en haar betoog dat Europa een caleidoscoop is zonder een gemeenschappelijk cultureel bewustzijn. Op onze bankbiljetten staan onbestaande bruggen, kan het nog vager? De verscheidenheid gaat dieper dan taal en gastronomie. Het spervuur dat volgde moest het culturele lappendeken verklaren: barones Doornaert sprong van de Hunnen en Mongolen naar de landen in het Oosten van de EU en hun recente weerstand aan de Ottomanen. De Russen die geen paus en daardoor wel een dictator hebben, de regionale talen in Frankrijk, de 7 jarige oorlog tussen Engelsen en Fransen in Noord Amerika, Napoleon, en toch wil Pompidou de Britten in de EU als gewicht tegen de Duitsers. De vereniging van Duitsland was door de strot van de Britten geduwd en legde de basis voor Brexit. Als dit verslag van de hak op de tak springt, is dat geheel te wijten aan een poging om de spreekbeurt weer te geven. Desalniettemin was iedereen het eens dat de conclusie dat “de Verenigde Staten van Europa” niet realistisch is in zo’n diverse context. Toch vraagt Doornaert zich af waar de kracht van Europa gebleven is om de wereld te beheersen.