Nieuwjaarsfeest samen met de leerlingen van de afdeling woord van Veurne

Beste vrienden van de Orde van den Prince Westhoek,

onze vrienden van StAPwest hebben ons niet ontgoocheld. Ze waren jong en zelfzeker. Er was geen greintje plankenkoorts te bespeuren. Inge Stock en Elke Parmentier zijn waardige opvolgers van Frieda. Origineel was de scenografie en de plaatsing van de vijftig stoelen.

Wij waanden ons in een modern amfitheater, zo comfortabel dat sommige acteurs, vooral de ouderen, bij Demosthenes in de leer zouden kunnen gaan, maar dit terzijde.

                        Een aantal verhalen werden opgedolven in de mijn van " Wintervuur, verhalen voor koude dagen" verzameld door Carl Norac, en ge-illustreerd door Gerda Dendooven.

                        Iedereen was onverhoopt stipt, en de vertoning werd om acht uur gevolgd door een heel verfijnde receptie met een " Crémant de Loire" en een overvloed aan lekkere hapjes.

                        Het was Nieuwjaar, en het was iedereen aan te zien: na twee opeenvolgende jaren met het Kokker Elleke waren we fysiek samen en de gesprekken waren intens. De patron en zijn eega voelden de sfeer heel goed aan en de hoofdschotel werd zonder haast, maar met " repasse"  opgediend.

                        Dag had een merkwaardig boek in petto van de schrijver met een sensuele voornaam, Gaea Schoeters. Zij is journalist en recensent, maar nu ook romanschrijver.  Zij is bekend van het boek " zonder titel#1 " waarin Caravaggio, de schavuit, staat voor de innerlijke onrust van de ho

ofdpersooon, die hij beleeft samen met zijn ex na het aanhoren van een hopeloze diagnose. ( die dokteurs toch!! ) .                                                                                                               De Trofee" is er ook zo eentje. Het gaat over een Amerikaan die de befaamde big five wil " vermoorden" op de elegante wijze van de gentleman met de hoog technische verrekijker. Maar de neushoorn krijgt hij niet te pakken, wat een frustratie. Het "plezier "van de spoiler wil ik jullie onthouden...                                                                                                       

                        Onze voorzitter hield een doorvoelde speech en hield ons voor dat onze Orde weliswaar 68 jaar jong is, maar in cijfers onze gemiddelde leeftijd evenaart. Ik citeer hem letterlijk, want ik wil mij ver houden van enige vorm van hineininterpretieren.

Zullen we dan maar terug in de tijd kijken? Als we dat doen is het beeld gemengd.

Het past immers wel bij Blue Monday om te memoreren dat de Orde als geheel de afgelopen coronatijd wel een behoorlijk tikje heeft gehad, van 10% om precies te zijn. 

Ook moesten we meemaken dat Gijs van Rijckeghem overleed. Maar hij kwam wel tot ruim 91 jaar. Dat staat op mijn verlanglijstje. Hij zei nog dat ik mijn best moest doen. Hij was een humorist.

Terugkijken levert gelukkig ook aardige dingen op. U had een nijver en vrolijk bestuur en de financiën zijn gezond.

Liefst vier nieuwe leden kwamen erbij: Dagmar, Heleen, Jan en Marc. Zelden vertoond. Zonder 2022 waren ze er niet geweest.

En dan leuke en leerzame bijeenkomsten

over Joseph Roth,

over onze eigen taal,

een hele geschiedenis van de opera die we gehad hebben.

Heleen trok ons bij de werkelijkheid en wist ons duidelijk te maken hoe het zit met jongdementie.

En dan zijn we voor het eerst sedert jaren weer eens op stap gegaan, met de bus, naar het Vlaams Parlement.

Ook kwamen we in Afrika – niet met de bus trouwens, maar door het werk van Koen Peters.

Tenslotte kregen we ook nog een niet te onderschatten spoedcursus moderne kunst van mevrouw Struyven. Daar zaten we op te wachten. Eindelijk hebben we een weerwoord als de secretaris zich weer eens aan moderne kunst te buiten gaat.

Maar om Blue Monday helemaal te verdrijven moeten we gewoon om ons heen kijken. Ik zie allemaal kwieke mensen om me heen. Geen wonder na zo’n heerlijke dosis cultuur, die ons toegediend is door een opgewekt jeugdig gezelschap. Dat geeft de burger moed.  

En hoe ziet de nabije toekomst eruit? We gaan op de tour van onze eigen spiritualiteit. De volgende keer barst het hier van de hemelse poëzie, door onze hoogsteigen leden te berde gebracht.

In maart komen Marc Bosquet en Leo Camerlinck aan het woord. Ik geloof dat er van de Brusselse toestanden  niet veel zal overblijven.

En ja Vlaanderen hoog in het vaandel: Dagmar zal een wezenlijke toevoeging doen aan het Verhaal van Vlaanderen waar we Tom Waes niet voor nodig hebben. Over het kasteel van Beauvoorde. Het zou me niet verbazen als blijkt dat de Orde al in de 11de eeuw bestond. Graag uw zwaard meenemen.

We hebben ook een erg gewaagde activiteit betreffende cultuur en maatschappij die we voor het presidium verborgen willen houding. Op deskundige wijze zal behandeld worden: de verhouding tussen literatuur en wiskey.

Dus niet de wiskey in de literatuur of de literatuur in de wiskey. Maar het verband ertussen. Begrijpt u wel? U moet niet alleen luisteren maar ook proeven.

En dan beste Princegenoten, in juni is het zover. Dan vindt een grandioze start plaats, nee niet van die Tour de France, maar van een nieuwe bestuursperiode van drie jaar. U zult een nieuwe voorzitter kiezen.

Ik verwacht Amerikaanse toestanden. Want zijn er niet twee strekkingen in dit gezelschap? Enerzijds de vertegenwoordigers van verheven cultuur en anderzijds de praktische maatschappelijke en politieke types? Kijkt u maar eens om u heen. U hebt zes maanden om uw stem voor te bereiden.

Ik wens u – ook namens het bestuur - alle geluk in het nieuwe jaar.

Jullie merken het, de toon was gezet, Paul stuurde de ambiance, en zij praatten nog lang en gelukkig. Volgende keer hebben wij het over poëzie, door jullie gekozen. De wonderen zijn de wereld niet uit.

Poperinge, 17 januari, feest van Antonius( die met zijn varkentje)