taaltoestanden in de ziekenhuizen van het Brussels Gewest

                        Beste vrienden, er was een grote opkomst om ons lid Marc Bosquet

te beluisteren. Paul hield een bevlogen inleidende toespraak met verfijnde ironische boventonen, de chef trakteerde met filet van eendenborst in roze pepersaus en Chris vergaste ons op een fijn cartoon van LECTRR... De toon was gezet.

                        Marc had een powerpoint voorbereid voor de Federale Kamercommissie Volksgezondheid in verband met de lamentabele toestand in de Brusselse ziekenhuizen.

Het verhaal begint bij de benoeming van zijn schoonvader, Renaat Vanelslande tot adjunct-minister voor het Nederlandstalig Onderwijs in Brussel in 1961. Het bicefaal denken over de organisatie van ons vaderland vangt toen reeds aan.

De Vlaamse cultuurraad ziet het levenslicht, en dat wordt later ons Vlaams Parlement.

                        In die geest wordt het Huis voor Gezondheid opgericht door Jan Peers, directeur van de Gasthuisberg. De Orde van den Prince heeft toen zijn verantwoordelijkheid opgenomen en gezorgd voor inventarisatie en aantrekken van gezondheidswerkers, artsen en kinesisten. Directeurs van de universitaire ziekenhuizen zonden massaal jonge Nederlandstalige artsen naar die Brusselse ziekenhuizen om de zorg te verbeteren voor alle niet Franstalige Brusselaars.

                        Maar onder de huidige complexe bestuursomstandigheden is de toestand van de publieke dienstverlening rampzalig. De Franstaligen zijn zeer intelligent om complexe instellingen op te richten als daar zijn de " Le Grand Hôpital Universitaire de Bruxelles- Capitale et Brabant".  Caroline Pauwels en Marc Noppen wisten van niets. Alle statuten ivm tweetaligheid en taalpariteit werden met de voeten getreden. Bovendien verbieden de nieuwe statuten om samenwerkingscontracten te maken met een Nederlandstalig ziekenhuis als bv dat van de Gasthuisberg.

                        Ecolo en PS spannen samen om groepsvooroordelen om te smeden tot identifiatieprocessen: een "sacochedief" is zeer zeker een Marokkaan. Die bestolen burger speelt uiteraard de slachtofferrol. En dan heb je een dader nodig, en dat is dan de grote, machtige blanke man die de Marokkaan zogenaamd heeft " vernederd". Zo is en blijft het kiesvee van Ecolo en PS bestaan...

                        Maar zodoende vergeet men dat de kleine Berber onder strenge controle wordt gehouden door de Franstalige Marokkaanse Geheime Dienst. Als de jonge Berberse vader een niet Arabische voornaam kiest in het moederhuis, dan voelt de Berber familie in het Rif Gebergte de represailles. Dus begeleiding en mondig maken van die arme Berber zou wel eens een deel van de oplossing kunnen zijn.

                        De taalhoffelijkheidsakkoorden hebben niets uitgehaald. De Gasthuisberg heeft geen toegang meer tot die internationale gemeenschap in Brussel. De Franstalige gemeenschap is niet ge-interesseerd in een sterke eerste lijn: alleen de spoed boeit hen.

In de internationale ziekenhuisranking scoren de Franstalige Ziekenhuizen van Brussel super laag, en de Nederlandstalige super hoog.

                        Frank Vandenbroucke is de man in wie nu alle hoop wordt gesteld. Maar nu botsen wij tegen de muren van de ziekenhuizen.  Hij eist van elke 112 medewerker een attest van èn Medisch Frans èn Medisch Nederlands. Dat laat de wet hem toe. Hij bestelt een financiële audit van de Brusselse Ziekenhuizen. Zomaar, als directeur, op je vijftigste op pre-pensioen gaan met behoud van een vol pensioen moet op de schop.

                        Er is dus wat hoop op beterschap, maar dan wel in een verre horizon?

Een boeiend vragenuurtje volgt, en daar blijkt onder andere dat de Belfius Bank geen leningen meer wil geven aan het Waalse Gewest en dat het deficit van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest vier maal groter is dan de subsidies .

De kans op een echte sociaal-economische ramp is dan ook heel reëel!!!

                        Dan komt Dag om het hoekje loeren. Hij heeft twee merkwaardige boeken meegebracht.

            "Oorlog en oorlog "van Laszlo Kraznahorkai . Ooit wint die man de nobelprijs. Zijn boeken worden nu geregeld vertaald in het Nederlands. Hij schrijft in meanderende zinnen. Maar de lectuur ervan gaat als een mes door zachte boter. Het plot is nogal mysterieus, en gaat over documenten die in de Holocaust zijn verdwenen. De vinder gaat naar het huidig centrum van de wereld om die op het internet te plaatsen: New York. Na gedane taak gaat hij naar Staffhausen in Zwitserland waar hij een kunstwerk opzoekt dat hem, en de lezer uitermate ontroert...

            "De Kunst van het Crashen" van Bruggeling, schrijver en poëet , en Watouminnaar Peter Verhelst          , gaat over een verkeerscrash bij het voorbijsteken van een vrachtwagen. Op slag is het geheugen van de chauffeur weg. De chauffeur blijkt wel Peter Verhelst zelf te zijn.

Zo ontstaat een complex boek met tal van verhalen binnen het verhaal. De poëtische kracht en de taalrijkdom kennen hun gelijke niet...

            Herwin Holvoet heeft dan voor allen die in Poperinge geboren zijn, een zeer vleiend verhaal in petto. Hij is naar Poperinge getogen op zaterdagavond 25 maart, voor een concert van het Westhoek Consort . Hij heeft daar Jan zien en horen spelen in een wondere avond met Italiaanse muziek, van Corelli tot Rossini en Morricone. Er waren sublieme solisten.. Oh wat was Herwin lyrisch over Poperinge, en oh, hoe veel "deugd deed dat aan 't herte".  Zelfs Paul verklaarde rechtstand: " Poperinge is het paradijs op aarde".

                        Met deze krasse uitspraak  werd het " ite, missa est" uitgesproken.

            Poperinge  op het naamfeest van Guntram, kleinzoon van Clovis en Clothilde 

                        Beste vrienden, er was een grote opkomst om ons lid Marc Bosquet

te beluisteren. Paul hield een bevlogen inleidende toespraak met verfijnde ironische boventonen, de chef trakteerde met filet van eendenborst in roze pepersaus en Chris vergaste ons op een fijn cartoon van LECTRR... De toon was gezet.

                        Marc had een powerpoint voorbereid voor de Federale Kamercommissie Volksgezondheid in verband met de lamentabele toestand in de Brusselse ziekenhuizen.

Het verhaal begint bij de benoeming van zijn schoonvader, Renaat Vanelslande tot adjunct-minister voor het Nederlandstalig Onderwijs in Brussel in 1961. Het bicefaal denken over de organisatie van ons vaderland vangt toen reeds aan.

De Vlaamse cultuurraad ziet het levenslicht, en dat wordt later ons Vlaams Parlement.

                        In die geest wordt het Huis voor Gezondheid opgericht door Jan Peers, directeur van de Gasthuisberg. De Orde van den Prince heeft toen zijn verantwoordelijkheid opgenomen en gezorgd voor inventarisatie en aantrekken van gezondheidswerkers, artsen en kinesisten. Directeurs van de universitaire ziekenhuizen zonden massaal jonge Nederlandstalige artsen naar die Brusselse ziekenhuizen om de zorg te verbeteren voor alle niet Franstalige Brusselaars.

                        Maar onder de huidige complexe bestuursomstandigheden is de toestand van de publieke dienstverlening rampzalig. De Franstaligen zijn zeer intelligent om complexe instellingen op te richten als daar zijn de " Le Grand Hôpital Universitaire de Bruxelles- Capitale et Brabant".  Caroline Pauwels en Marc Noppen wisten van niets. Alle statuten ivm tweetaligheid en taalpariteit werden met de voeten getreden. Bovendien verbieden de nieuwe statuten om samenwerkingscontracten te maken met een Nederlandstalig ziekenhuis als bv dat van de Gasthuisberg.

                        Ecolo en PS spannen samen om groepsvooroordelen om te smeden tot identifiatieprocessen: een "sacochedief" is zeer zeker een Marokkaan. Die bestolen burger speelt uiteraard de slachtofferrol. En dan heb je een dader nodig, en dat is dan de grote, machtige blanke man die de Marokkaan zogenaamd heeft " vernederd". Zo is en blijft het kiesvee van Ecolo en PS bestaan...

                        Maar zodoende vergeet men dat de kleine Berber onder strenge controle wordt gehouden door de Franstalige Marokkaanse Geheime Dienst. Als de jonge Berberse vader een niet Arabische voornaam kiest in het moederhuis, dan voelt de Berber familie in het Rif Gebergte de represailles. Dus begeleiding en mondig maken van die arme Berber zou wel eens een deel van de oplossing kunnen zijn.

                        De taalhoffelijkheidsakkoorden hebben niets uitgehaald. De Gasthuisberg heeft geen toegang meer tot die internationale gemeenschap in Brussel. De Franstalige gemeenschap is niet ge-interesseerd in een sterke eerste lijn: alleen de spoed boeit hen.

In de internationale ziekenhuisranking scoren de Franstalige Ziekenhuizen van Brussel super laag, en de Nederlandstalige super hoog.

                        Frank Vandenbroucke is de man in wie nu alle hoop wordt gesteld. Maar nu botsen wij tegen de muren van de ziekenhuizen.  Hij eist van elke 112 medewerker een attest van èn Medisch Frans èn Medisch Nederlands. Dat laat de wet hem toe. Hij bestelt een financiële audit van de Brusselse Ziekenhuizen. Zomaar, als directeur, op je vijftigste op pre-pensioen gaan met behoud van een vol pensioen moet op de schop.

                        Er is dus wat hoop op beterschap, maar dan wel in een verre horizon?

Een boeiend vragenuurtje volgt, en daar blijkt onder andere dat de Belfius Bank geen leningen meer wil geven aan het Waalse Gewest en dat het deficit van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest vier maal groter is dan de subsidies .

De kans op een echte sociaal-economische ramp is dan ook heel reëel!!!

                        Dan komt Dag om het hoekje loeren. Hij heeft twee merkwaardige boeken meegebracht.

            "Oorlog en oorlog "van Laszlo Kraznahorkai . Ooit wint die man de nobelprijs. Zijn boeken worden nu geregeld vertaald in het Nederlands. Hij schrijft in meanderende zinnen. Maar de lectuur ervan gaat als een mes door zachte boter. Het plot is nogal mysterieus, en gaat over documenten die in de Holocaust zijn verdwenen. De vinder gaat naar het huidig centrum van de wereld om die op het internet te plaatsen: New York. Na gedane taak gaat hij naar Staffhausen in Zwitserland waar hij een kunstwerk opzoekt dat hem, en de lezer uitermate ontroert...

            "De Kunst van het Crashen" van Bruggeling, schrijver en poëet , en Watouminnaar Peter Verhelst          , gaat over een verkeerscrash bij het voorbijsteken van een vrachtwagen. Op slag is het geheugen van de chauffeur weg. De chauffeur blijkt wel Peter Verhelst zelf te zijn.

Zo ontstaat een complex boek met tal van verhalen binnen het verhaal. De poëtische kracht en de taalrijkdom kennen hun gelijke niet...

            Herwin Holvoet heeft dan voor allen die in Poperinge geboren zijn, een zeer vleiend verhaal in petto. Hij is naar Poperinge getogen op zaterdagavond 25 maart, voor een concert van het Westhoek Consort . Hij heeft daar Jan zien en horen spelen in een wondere avond met Italiaanse muziek, van Corelli tot Rossini en Morricone. Er waren sublieme solisten.. Oh wat was Herwin lyrisch over Poperinge, en oh, hoe veel "deugd deed dat aan 't herte".  Zelfs Paul verklaarde rechtstand: " Poperinge is het paradijs op aarde".

                        Met deze krasse uitspraak  werd het " ite, missa est" uitgesproken.

            Poperinge  op het naamfeest van Guntram, kleinzoon van Clovis en Clothilde