Dirk Draulans met 'Darwin en de succesvolle evolutie van het menselijk samenleven'

In grote getale kwamen de afdelingen Taxandria en Kempen samen in den Eyck op de feestdag van de liefde. Na de apero namen we, in een gezellige mix, plaats aan de tafel. Jan heette iedereen welkom en herinnerde ons aan de keure.
Maar we namen ook afscheid van één van onze stichtende leden, Herman Van Hemeldonck is van ons heengegaan. Naast actieve inzet in het bestuur tijdens de beginjaren, bleef Herman een zeer trouwe en vaak aanwezige Prince tot op het einde van zijn leven. We zijn hem dankbaar voor zijn waardevolle bijdrage aan onze afdeling. Onze gedachten zijn bij Mia en zijn gezin.

De Keulen-commissie ging op verkenning om voor ons een top weekend (26 – 27/4) voor te bereiden. Hopelijk zijn alle inschrijvingen ondertussen binnen.

Luc Huyghens heeft zijn schare plebejers verzameld. “Friends, Romans, countrymen, lend me your ears” is de start van de redevoering door Marcus Antonius in het stuk ‘Julius Caesar’ van Shakespeare. Andermaal een staaltje van manipulatief redenaarstalent, maar dan meer dan 2000 jaren geleden.

Op 12 maart om 20.15u is er weer ‘Klassiek op Woensdag’ met het Donnacorda Trio ‘Marie-Antoinette’. Zij brengen oa muziek van Mozart, Marin Maurais en Beethoven. Locatie Vrijetijdshuis de Moer p/a Sint-Jozefstraat 45 in Vosselaar. Kaarten te verkrijgen via 0477 291 768 (Franki Dhoore).

Tijdens het diner genoten we van aspergeroomsoep met spekjes, vervolgens kregen we  kalfsentrecote in choronsaus met wintergroenten.

Met een enorme woordenvloed probeerde Dirk Draulans ons te overtuigen van de succesvolle evolutie van ons menselijk samenleven naar Darwins theorie. Van Kooten en de Bie hadden het in 1978 ook begrepen: ‘Samen voor ons Eigen’. Hierin de balans vinden blijkt de rode draad te zijn. 

Hierna pluk ik enkele gedachten uit de informatiewaterval van de avond.
Eerst werden we eraan herinnerd waarom wij, homo sapiens, er nog steeds zijn: onze 1500 gram hersenen die wij in een snelle 1 à 2 miljoen evolutiejaren wisten te ontwikkelen. MAAR, sinds kort worden onze hersenen kleiner!? Hun energieverbruik ligt te hoog, en ja, we kunnen met minder cognitieve vaardigheden verder functioneren, aangezien we zo (te?) goed georganiseerd zijn! Andere ‘bemoedigende’ uitspraak in deze was: ‘we zijn een huisdier van onszelf aan het maken…’

Wat met het schoonheidsideaal in de wereld van Darwin? Heel eenvoudig: alles wat optimale overleving en maximale vruchtbaarheid weerspiegelt. De vrouwelijke doorgezakte chimpansee met 3 rotte tanden speelt dus nog mee, aangezien zij met ouder worden, niet minder vruchtbaar wordt. Doch zoals bij de orka en de griend (een soort dolfijn), kennen we bij de mens de menopauze. Gelukkig hebben de antropologen ook hier een antwoord voor: de oma hypothese! (Kristen Hawkes). Oma’s zorgen namelijk voor de kleinkinderen en blijken dus nuttig, dus mogen ze ouder worden. (In 1950 was de gemiddelde levensverwachting wereldwijd 48 jaar)

Of de intelligentie bij de mens te zoeken valt in het volume van de hersenen dan wel in het aantal connectieve neuronen laten we even in het midden, maar duidelijk is wel dat een reusachtige pauwenstaart belangrijker is, nl voor de seksuele selectie, dan zijn risico om hierdoor opgepeuzeld te worden door een aansluipende vos.
Ondertussen weten we ook of we jager dan wel verzamelaar zijn in ons winkelgedrag. Of hoe sociaal oergedrag zich vandaag nog manifesteert. 
In de Victoriaanse tijd van Darwin golden mannen en vrouwen als radicaal tegengesteld aan elkaar met elk hun eigen domein in de samenleving. Vandaag zijn mannen en vrouwen meer gelijk aan elkaar, actief vaderschap is hiervan een mooi voorbeeld.

De afgelopen 200 jaren kende de wereldbevolking een exponentiële groei, die nu aan het afvlakken is. Maar we komen dus véél mensen tegen. Het aantal 150 blijkt het maximum te zijn dat we kunnen vatten. Daarboven raken we emotioneel uitgeput!
Dit magische getal komt ook terug in sociale experimenten. Bij het schatten van een getal als antwoord op een vraag, komen we dichter bij de waarheid indien we 150 mensen bevragen. 150 is het plafond, meer antwoorden geven geen meerwaarde. Dus voor een optimale balans, hebben we nood aan ‘samen, voor ons ‘eigen’ welzijn. Evolutieleer van Darwin, of was het Van Kooten en De Bie…

Na al die naakte feiten, is er gelukkig nog Luc die ons, met een gedicht van Herman de Coninck, terugbracht naar Valentijn.

Peter Braet, secretaris

Voor mekaar

Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaienpootjes ernaast.
Zoals er in een oud woord als meedogen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast 

om te hebben wat je had, elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn meer manieren om dat te doen. 

Zelfs niets doen is er daar één van.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in 't café om de hoek. 

Of mekaar een paar dagen niet zien
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
al zoveel jaar.

~Herman de Coninck